Een bijzondere dag, zeker in deze wijk. De wegen zijn hier afgesloten op Shabbat. Wat een verademing, geen druk verkeer hier! Dit is een echte Shabbat. We kunnen dit in geen enkel opzicht vergelijken met onze zondag. Kindertjes spelen hier midden op de weg. Vooral de mannen zien er bijzonder uit met de bekende zwarte hoeden en sommige met enorme bonthoeden, lange zwarte jassen en velen met een tallit om ( gebedssjaal ). Het is een arme wijk met veel rommel op straat. Je zou anders verwachten, omdat ze er zelf keurig en netjes uitzien, overigens zonder een glimlach. Wel was er onderweg een orthodoxe Jood, die ons welkom heette en vroeg waar we vandaan kwamen. " UIt Nederland" , zeiden we, waarop hij " goedendag" zei. Ons doel was om naar de Klaagmuur te gaan . Na 3 kwartier lopen in zonnig weer, kwamen we aan bij de Damascuspoort, een van de mooiste poorten van de oude stad! We herkenden het direct na vele jaren. Wandelend door de drukke souk, kwamen we via een controlepost aan bij de Klaagmuur. Dit blijft een ontroerende en indrukwekkende plek in Jerusalem! Johann ging naar de Klaagmuur met keppeltje op om het briefje met "Lieve God, wanneer komt er wereldvrede?", gekregen van onze jongste dochter tussen de stenen van de Klaagmuur te stoppen. Er waren, zoals gewoonlijk, vele Joden die aan het bidden waren of zittende uit de Thora lazen. In de zon hebben we daar een tijdje stil gezeten. Toen weer terug via de souk en de Damascuspoort naar Beit Byer.