Zoals wij al eerder schreven, is het hier een smeltkroes van culturen, d.w.z. Joden uit vele landen die in het verleden o.a. door alija naar Israel zijn gekomen. Hetgeen betekent dat diverse culturen hier samenleven. Maar ze hebben een ding gemeen dat ze allen Jood zijn. Het is duidelijk een bindende factor! Wij zien het dagelijks aan onze 70 oude mensen, die naar de day care komen. Ze komen o.a. uit Frankrijk, Roemenie, Marokko, Duitsland, Spanje en Rusland. Allen met hun eigen verleden. Soms willen ze daar iets over vertellen, maar de communicatie blijft gebrekkig. Met een Duitse en enkele Franse vrouwen hebben we een leuke communicatie in het Duits en Frans. Ze genieten ervan dat je in hun taal spreekt. Het valt ons op dat ze zeer zelfstandig zijn, soms niet geholpen willen worden, hoe moeizaam het lopen ook gaat. Vaak met looprekje met die vernuftige tennisballen, stok of vierpoot. Met het uitdelen van het eten, laten ze van zich horen. Ze zijn vaak ongeduldig, pakken alvast daisa en lechum van de kar voor zichzelf. Ook wordt ons duidelijk gemaakt dat bij het inschenken van koffie en thee de glazen wel tot de rand toe gevuld moeten worden. Dit is een vorm van overleven! Wel laten ze ons weten dat ze dankbaar zijn dat wij uit Nederland hier komen helpen. Dat maakt ons blij. Doorgaans zien ze er verzorgd uit de vrouwen met kettingen, oorbellen, sjaaltjes en heel bijzonder met paars, blauw, rood of rose gelakte nagels en vaak met te grote gymschoenen aan. Op de eerste dag van iedere maand worden de jarigen in het zonnetje gezet met een bloemenkransje op het hoofd, ook de mannen. Soms zijn er ook kinderen van de jarigen aanwezig. Er wordt een korte toespraak gehouden en er is natuurlijk muziek, zang en uiteraard dans. In onze orthodoxe wijk zien we voornamelijk zwarte kleding. De kindertjes zijn schattig om te zien. De kleine meisjes hebben zwarte plissee rokjes, zwarte maillots en zwarte schoentjes aan en de jongetjes gaan ook meestal in het zwart. Een zwart keppeltje en al beginnende pijpekrulletjes. Ook hebben ze touwtjes aan de broek. We hebben het even opgezocht en de touwtjes worden hier tsietsiet genoemd. Jullie kunnen het lezen in het bijbelboek Numeri 15: 37- 41. Vers 40 sprak ons in het bijzonder aan, daar lezen we: “ Ze zullen jullie helpen om aan al Mijn geboden te denken en die na te leven en jullie God toegewijd te blijven.” Bovendien dragen zij ook dikwijls een brilletje, soms al met twee jaar. Het valt ons op de de kinderen al zo zelfstandig zijn. Ze doen alleen boodschappen, duwen de wandelwagen met broertje of zusje, terwijl ze zelf nog zo klein zijn! Je ziet de kindertjes vaak hand in hand lopen. Meisjes bij meisjes en jongetjes bij jongetjes. Dit is ons laatste blog en wij gaan hand in hand weer naar Nederland!

Ps. Dit is onze laatste blog en wij komen hand in hand naar Nederland!!